Sinds september 2016 zijn mijn weekenden een stukje mooier, leuker en gezelliger geworden omdat ik er zo’n 20 nieuwe vriendjes…
Hahaha, fantastisch, je had er echt bij moeten zijn! Oh sorry, laat ik even uitleggen wat er gebeurd is. Bij ons in de paddock is er, in de buurt van de waterpomp, een ingang naar de wei. Daar mogen we in de winter niet door, anders maken we het gras stuk of iets anders wat de mensen vinden dat we niet mogen, weet ik veel. In ieder geval Baila, Duko en ik kregen door dat als we tegen het touwtje duwen, deze los kan raken…
“Wat is ze nu weer van plan?”, dacht ik toen mens Sanne mij meenam naar het domein van de paarden. Daar stond ik dan in de bak, het grote ronde blauwe ding had ze inmiddels al neergelegd. Ik wist niet wat er ging gebeuren en eerlijk gezegd vond ik het allemaal maar niks.
In de winter staan de paarden niet in de wei, maar op de paddock.
Het eerste jaar lieten we de paarden wel gewoon op de wei lopen. Dat bleek niet zo slim. Na een paar weken was er geen sprietje gras meer over.
Op donderdag 13 maart 2008 hebben we een klimaatbosje geplant in de weide van Het Lachende Paard.
De Landschappen en Landschapsbeheer Nederland willen met het project ‘Klimaatbosjes voor de toekomst’ de klimaatverandering een halt toeroepen en mensen stimuleren om hier en nu actie te ondernemen. Het maakt deel uit van de landelijke klimaatcampagne Hier.
- 1
- 2