Een aantal weken geleden kwam mens Sanne al grijnzend aangelopen, ik zag het meteen, ze heeft een plan! Enthousiast maar ook twijfelachtig ging ik met haar mee. “Wat zouden we vandaag dan gaan doen?” Sanne nam me mee naar het pleintje, waar een vriendelijke meneer stond te wachten met een ‘eenogig zwart monster’ in zijn hand. Dat monster hield hij telkens voor zijn gezicht, hij riep “even lachen” en klik!

“Waar was dit nou weer goed voor?” Nou dat werd snel duidelijk, koekjes! Onder de paraplu staan, even mijn hoofd bijdraaien, stapje opzij of naar voren. En die meneer ondertussen maar enthousiast roepen “jaaa heel goed, nu nog een beetje naar voren”, terwijl hij nog altijd dat zwarte monster voor zijn gezicht hield. Na nog wat kliks en koekjes mocht ik weer terug de stal in en was Sanne supertrots op mij. Heb ik dat even goed gedaan!

Nu enkele weken later is het me ineens allemaal duidelijk. Het waren de voorbereidingen voor de Crowdfunding campagne waar nu iedereen het over heeft. En dat zwarte monster, dat is een fotocamera! Ineens ben ik beroemd! Mensen die langskomen om me even te aaien vertellen dat ze mijn foto’s zagen en besloten geld te doneren voor een nieuw dak op de stal. Want, zo vertelde een lieve mevrouw mij, “jij en je dierenvriendjes moeten natuurlijk wel droog in de stal kunnen slapen”. Het was zo lief dat ze begrijpt dat ik niet van regen houdt en daarom graag wil kiezen of ik droog binnen ga staan. En dat ze dan ook nog eens geld doneert om dat mogelijk te maken “Oh wauw, onwijs bijzonder dat zoveel mensen ons een nieuw dak gunnen!”